Waarom doe ik de dingen die ik doe zoals ik ze doe? Ik vind dat het socialer kan. Sterker nog: ik vind dat het socialer moet. Mijn droom is een maatschappij die gebaseerd is op omkijken naar elkaar. Helaas heb ik geen toverstafje om dit in één flits te laten zijn. Dan maar bij de pakken neer gaan zitten? Dat ben ik niet van plan.
Waar komt deze droom dan vandaan? Dat zit hem in de genen. Als voorbeeld: In mijn basisschooltijd kregen wij thuis regelmatig bezoek van drie mensen met een verstandelijke beperking. Die kwamen op de koffie en deden een spelletje. En wij, mijn zus en ik, deden ook mee. Dat waren altijd leuke avonden. Mijn ouders deden dit vanuit de visie dat iedereen erbij hoort. Door mijn opvoeding is die visie voor mij dan ook min of meer een vanzelfsprekendheid geworden. Ik merk bij mezelf dat dit ook mede te maken heeft met een sterk rechtvaardigheidsgevoel. Ik kan heel slecht tegen oneerlijkheid.
1 september 2018 was voor mij een bijzondere dag. Vanaf die dag werk ik voor het eerst van mijn werkzame leven niet meer op basis van een contract van 40 uur. Ik heb eindelijk een beetje tijd voor mezelf genomen om leuke dingen te doen! Ja inderdaad, leuke dingen doen. Wat is er nou leuker dan leuke dingen doen? Het leuke van leuke dingen doen is dat je zelf bepaalt wat leuke dingen zijn en hoe je dat doet. In mijn geval is leuke dingen doen onlosmakelijk verbonden met leuke dingen net even anders doen. En dat net even anders wordt gedreven door mijn droom: omzien naar elkaar!